Tijdens mijn verblijf op Portland had ik al gehoord van de twee nieuwe soorten voor Nederland: de Kaspische plevier op Texel en de taigastrandloper bij Zwolle. Bij terugkeer uit Engeland zat alleen de Siberische strandloper er nog. Ik vind die kleine strandlopertjes eigenlijk niet zo boeiend. Een blik in de vogelgids kon mij ook niet echt warm maken voor deze soort. Maar goed, hij zat in de buurt. Ik had pas maandagmiddag tijd om te gaan kijken. Het was een zwaar bewolkte middag toen Fabian en ik zo rond 5 uur daar aankwamen. Er stonden nog een paar vogelaars te kijken. De strandloper zat op grote afstand wat te suffen. Niet echt een beeld waar je nu opgewonden van raakt. Op een gegevn ogenblik begon de vogel te foerageren en kon ik hem beter zien. Ik vond het toch wel een opvallende en aparte strandloper: grijs petje en een duidelijke wenkbrauwstreep.De lange tenen vielen op. Volgens de vogelgids heeft de vogel vaak de rechtopstaande houding van een bosruiter. Dit was het tegendeel: een bolletje met lange tenen. Hoe langer ik keek hoe leuker ik de vogel begon te vinden. Vooral die lange tenen zijn opvallend.
Op grotere afstand konden we met veel moeite konden we ook de gestreepte strandloper ontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten