Van maandag 19 oktober t/m zaterdag 24 oktober bezocht ik Fabian in Portland Bill. Hij liep daar stage op de Bird Observatory van Martin Cade.Maandagmorgen vroeg met Fly Be naar Southampton gevlogen, aankomst om 10.00 uur. Met een gehuurde Ford Focus naar Portland Bill gereden. Voor het eerst in mijn leven zelf links rijden. Vooral de rotondes waren in het begin lastig. Menig afslag gemist. Het eerste stuk was motorway, daarna gewoon tweebaansweg, die smal en kronkelig en druk is. Het schoot niet erg op. Om 13.00 was ik eindelijk in Weymouth. Vandaar uit ga je over een dam naar het eiland Portland. Aan het begin van het eiland is een behoorlijk steile klim. Boven aangekomen heb je een mooi uitzicht over het vaste land.
Rond half twee arriveerde ik bij mijn B&B adres helemaal op de punt van het eiland. Na de kennismaking met Brian mijn spullen uitgepakt. Vanaf mijn balkon een geheel vrij uitzicht (oost) over de "huts"en de zee. Geweldig!
Fabian bij één van de netten (Observatory op de achtergrond)
Daarna naar de Birdobservatory. Bij de ingang ontmoette ik Martin, bezig een raam te repareren.
Fabian zat in de woonkamer wat te lezen en te kletsen met een aantal vogelaars en één van de ringers. Het was de hele afgelopen week al rustig wat de vogels betreft. Er stond een zuidelijke stroming en dat leverde weinig trek op. De hele verdere week zou het rustig blijven: geen spetaculaire vangsten en ook geen spectaculaire aantallen of soorten. Maar het contact met de Engelse ringers en aanwezige vogelaars maakte veel goed! Het was wel heel speciaal om een aantal dagen mee te mogen lopen op één van de bekendste Engelse ringstations.
Van Fabian kreeg ik meteen een rondleiding langs de netten en een uitvoerige toelichting over de ringprocedures in de ringhut.Fabian had inmiddels zelf zo'n 250 vogels mogen ringen. Hij liet me de gegevens in het ringboek zien.
Daarna kennisgemaakt met Peter en Tim, twee ervaren ringers die de laatste week aan het ringen waren.
Tim en Peter samen met Fabian op het balkon van de observatory.
Ik zie de eerste rouwkwikken, kuifaalscholvers en twee steenuiltjes in de kleine groeve bij de observatory. Meestal wordt er maar 1 steenuiltje gezien. Ik krijg er ook maar 1 op de foto: een uiltje duikt de holte in, wanneer ik mijn statief opbouw. Elke dag kwam ik regelmatig langs de groeve en heb er nooit meer twee samen gezien.Of het nu steeds dezelfde is die naar buiten zit te kijken. Mannetje en vrouwtje zijn bijna even groot, vrouwtje is iets zwaarder, maar dat is in het veld nauwelijks te zien.
Deze foto gedigiscoopt met de coolpix p6000, zonder adapter, wel met de zelfontspanner.
De pleisterende zomertortel is een rondje vliegen, die zie ik morgen vast wel. 's Avonds met Fabian bij de Chinees in Easton gegeten.
De volgende ochtend een mooie zonsopkomst vanuit mijn kamer.
Daarna een uitvoerig Breakfast. Vanuit de eetkamer zie al een paar tellers bij de vuurtoren. Maar het ontbijt en het gezelschap van Brian en zijn vrouw Jane houden mij nog even binnen. Om kwart over negen sta ik dan eindelijk bij de vuurtoren. er staat een straffe zuidenwind. Er staan drie vogelaars te tellen. Ik heb nog niets bijzonders gemist. Er vliegen alleen Jan v. Genten en wat kuifaalscholvers.
Na ruim een uur besluit ik naar de netten te gaan. Ik wil niet de vangst van een leuke soort mislopen. Maar ook op de observatory is het rustig. Er is nog niet zoveel gevangen.
De rest van de week blijft rustig wat vangsten en waarnemingen betreft! Dit is voor Portland Bill een wel heel rustige herfst.
Een aantal uren besteed aan het fotograferen van rotspiepers.
De zomertortel elke dag gezien, rustend op zijn vaste tak. Wanneer durft hij de trek aan of blijft hij? Te zwak voor de grote tocht.
Af en toe naar Weymouth, waar aan de rand van de stad langs een groot parkeerterrein een natuurgebied ligt. Aanleiding voor een bezoekje was de daar pleisterende adulte kokarde zaagbek man, die daar al lang zit. Als juvenile vogel tijdens een zware zuidwester storm aan komen waaien en niet meer vertrokken. Ongeringd, soms schuw en soms ook niet. Wij troffen hem in zijn schuwe staat: zwemmend aan de overkant van de rivier. De vogel is trouwens niet geaccepteerd door de Britse CDNA.
Op de parkeerplaats tussen de kokmeeuwen een aantal pleisterende zwartkopmeeuwen.
Vooral aan het eind van de dag verzamelden de zwartkopmeeuwen zich op het grote parkeerplaats bij het reservaat of op de slikken voor de kijkhut in het kleine bezoekerscentrum. Vanuit de auto waren ze goed benaderbaar. Soms vloog de hele groep meeuwen op wanneer er een auto te hard langs of door de groep meeuwen reed. Het duurde soms lang voordat de zwartkopmeeuwen weer terugkwamen.
Een juveniele zwartkopmeeuw tussen de kokmeeuwen in winterkleed.
Bijna iedere ochtend eerst naar de vuurtoren op de punt om over zee te tellen. Het leverde niet veel op behalve veel Jan van Genten. Daarna liep ik langs de rostige kust naar de observatory. Af en toe maakte ik 's middags een wat langere wandeling over de zuidkant van het eiland.
De hoogste kliffen liggen ter hoogte van het midden van het eiland. Naar de Bill toe loopt het eiland dus af. Het is geen mooi eiland, midden op het eiland is een enorme steengroeve waar het bekende Portland cement gewonnnen wordt. Bos is er nauwelijks. Er is wat bos met hogere en oudere bomen bij het Pensylvania Castle vlak voor Easton op een helling die nogal steil naar zee afloopt. Dit is de plek om bosvogels te zien op trek. En bij Southwell (the Hump) zijn er wat lage bomen. Daar zagen en hoorde ik mijn enige bladkoning van deze week (op ).
De vangsten waren niet zo bijzonder en de aantallen waren ook laag. Door de aanhoudende zuidelijke stroming kwamen er geen nieuwe vogels op het eiland. Toch trokken er op woensdag nog een aantal boerenzwaluwen langs. Ze bleven een tijdje boven de tuin zweven en trokken toen verder de zee op. Een heel mooi gezicht. Gevangen soorten o.a. putter, kneu, groenling, graspieper, koperwiek, zwartkop, tjiftjaf, mezen en veel vuurgoudhaantjes.
Op de laatste dag dan eindelijk een knaller! Een cetiti's zanger. Ik kwam net op tijd aanlopen. zoals gewoonlijk was ik de dag begonnen met over zee te kijken. Maar er vloog weer niet zoveel en ik had zo'n voorgevoel dat Fabian wel eens iets leuks kon vangen op deze laatste dag. Mobiel bellen was een probleem hier op de punt, geen tot wenig bereik. Maar mijn voorgevoel bleek te kloppen.
Onder het raam de ringsnoeren waarop de verschillende ringen zitten.
Een 1e kj putter, die hier veel gevangen worden. Het is hier op de foto niet te zien, maar dat is te zien aan het bruin op de tertials.
Een torenvalk heeft een graspieper geslagen net buiten de ringtuin. Na een keer rondgecirkeld te hebben landde de valk op een telefoonpaal. Het veroberen van de duurde ongeveer 5 minuten. Tijd genoeg voor mij om rustig wat foto's door de telescoop te maken. ook deze zijn zonder adapterring gemaakt.Daarna poetste de vogel zich een beetje en vloog weg.
